ไม่พร้อมไม่ใช่คำตอบ

บ้านผมเคยเลี้ยงเป็ด
เราเลี้ยเป็ดเยอะมากๆ  ราวๆ400-500  ตัว 
หน้าที่ ของผมคือ แทบทุกวันตอนเช้าต้องให้อาหารเป็ดพร้อมๆเก้บไข่มันที่เกลื่อนไปตามจุด ต่างๆ  ไข่เป้ดที่ออกมาใหม่ๆจะไม่ขาวอย่างที่เห็น  แต่จะชมพุเรือๆและนิ่มมือ    ตกท้ายตอนเย็นหลังเลิกเรียนก็ให้อาหารมันอีกครั้ง
ผมทำแบบนี้แทบทุกวัน  เหตุที่แทบทุกวันเพราะบางวัน มะกัป๋าจะรับหน้าที่แทนในวันที่ผมต้องไปเรียนพิเศษ
วันนึงตอนเช้าผมเจอเป็ดง่อย  2-3 ตัว  ผมจึงอุ้มเป้ดทั้งหมดไปให้มะดู
"มันเป็นอะไร"มะหันมาถามผมพร้อมๆกับคลำที่ขาเป้ด
"ไม่รู้มะ  Sig  เจอก็เป็นแบบนี้แล้ว  แยกมาก่อนกลัวตัวอื่นติด"มะพยักหน้าก่อนไล่ผมไปอาบน้ำเพื่อไปดรงเรียน
เย็นวันนั้นผมต้องไปเรียนพิเศษ  จึงไม่ได้กลับตามเวลาอย่างที่เป้น  กว่าจะกลับถึงบ้านก็ทุ่มนึง  เมื่อกลับจึงได้รู้ว่าเป้ด 2-3 ตัวตอนนี้มีที่เป็นง่อยเสีย 10 กว่าตัว!

..........................................................................................

เช้า วันรุ่งขึ้นผมให้อาหารเป้ดพร้อมเก้บไข่เหมือนเดิม  พร้อมๆกันนั้นผมได้อุ้มเป้ดกลับมาอีก 5-6 ตัว  ผมมองพวกมันอย่างเงียบๆไม่รู้จะทำยังไง  ตัวที่เป็นง่อยวันแรกๆตอนนี้ซึมจนน่ากลัวเสียแล้ว
"Sigวันนี้กลับเร็วหน่อยนะ"มะพูดตอนเรากำลังกินข้าวเช้า  ผมพยักหน้ารับก่อนจะขว้ากระเป๋าไปโรงเรียน
วันนั้นไม่มีเรียน  ผมเดินกลับบ้านโดยไม่รอเล่นฟุตบอลกับเพื่อนเหมือนที่เป้นเพราะมะได้สั่งไว้  ผมเดินกลับไปพลางคิดว่ามะจะให้ทำอะไร
หรือมะจะให้ขุดหลุมฝังเป็ด  ถ้ามันตาย!
มะ นั่งรออยู่ที่บ้าน  ทันทีที่เห้นผม  มะก้พยักหน้าให้ผมตามไป  มะไปหยุดที่ตู้เย็นก่อนหยิบกล่องทัพเปอร์แวร์กล่องนึงออกมา  แวเดินนำผมไป
"อุ้มเป็ดที"มะพูดร้อมๆเปิดกล่อง  ผมแยกจากมะมาอุ้มเป้ด  ก่อนจะหันกลับไปมองมะ
"มะทำอะไร?"
ภาพที่ผมเห้นคือมะหยิบเข้มฉีดยาแทงลงไปในขวดน้ำยาสีเหลือง  ก่อนจะบมันขึ้น
"จะฉีดยาเป็ดไง  มะไปถามสัตวแพทย์แล้ว"
"ทำไมไม่ให้เขามาฉีดละ?"ผมถามทันที  มะไม่เคยฉีดยาอะไรทั้งนั้น  นี้กับสัตว์ป๋วยมะยิ่งไม่ควรลอง
"แพง  มะเลยซื้อมาอย่างเดียว  มะถามหมอเขาแล้ว"มะยกเข็มกดไล่มออกจากกระบองฉีดยา
"ว่าฉีดยังไง"มะตอบก่อนเดินมาหาเป็ดที่ผมอุ้ม
"รอป๋าไม่ดีกว่าเหรอ?"มะยิ้มก่อนจะจับหัวเป็ด
"กว่าป๋าจะกลับพวกนี้ก็ตายกันพอดี"
มะแทงเข็มหลังคอเป้ดก่อนจะฉีดยา  มะดึงเข็มออกก่อนจะใช่ให้ผมไปอุ้มตัวต่อมา
"มะรู้นะว่าเราไม่เคยฉีดยา  แต่เราก็ต้องฉีด  เพราะเป็ดมันป่วยจะรอไปมันก็ตาย  จะให้หมอมาเราก็ไม่มีตัง
มะรู้ว่าเราไม่พร้อมที่จะทำ  เพราะเราไม่เคยทำ  เรามีแค่หมอแนะนำเท่านั้น
แต่
รู้อะไรไหม  ตอนที่ท่านนบีเผยแพ่รอิสลาม  นบีฯท่านไม่พร้อมหรอกนะ  ท่านมีแค่คำแนะนำจากอัลเลาะห์ท่านก็ทำ  ทั้งๆที่ไม่พร้อม  ทำทั้งที่รู้ว่าต้องเจอปัญหาข้างหน้าแน่ๆ  ทั้งๆที่รู้ท่านก็ยังทำ
เพราะท่านมั่นใจไง  มั่นใจในสิ่งที่ทำว่าดี  มั่นใจในสิ่งที่คิดว่าใช่  และมั่นใจในคำแนะนำจากอัลเลาห์  ท่านจึงได้ทำทั้งๆที่ไม่พร้อมมะไม่เคยฉีดยาหรอกนะ  และไม่พร้อมด้วย  ที่สำคัญไม่มีตังจ้างหมอด้วย
แต่มะเชื่อในคำแนะนำหมอนะ  มะเชื่อนะว่าที่ทำหนะเป็นสิ่งดี  ช่วยชีวิตเจ้าพวกนี้หนะดีไหม?
การจะทำดีต้องรอให้พร้อมไหม?
ความพร้อมอาจทำให้เราทำได้ดีกว่าคนไม่พร้อม  แต่การอ้างความไม่พร้อมแล้วไม่ทำนั้นแย่หากนบีอ้างความไม่พร้อมแล้วไม่เผยแพ่รอิสลามละ?ดังนั้นเราอ้างความไม่พร้อมในการไม่ทำความดี  ไม่ได้  หากมั่นใจในสิ่งที่ทำว่าดี  มีคำตอบให้ทั้งตัวเองและอัลเลาะห์
ทำไปเลย"มะพยักหน้าให้ผมอุ้มเป็ดตัวต่อไปมา  ผมเงียบก่อนจะอุ้มมาทีละตัวโดยไม่ถามอะไรอีกเลย
วันรุ่งขึ้นผมยังคอุ้มเป็ดกลับมาที่บ้าน  เพื่อแยกเป้ดป่วยเช่นเดิม  หากแต่
วันนี้เป็ด 2-3 ตัวที่เคยเดินไม่ได้ เริ่มขยับได้และเดินได้  เย็นวันนั้นผมเอาเป็ดกลับไปปล่อยคืนที่เล้า 5 ตัว
เสร็จจากวันนั้นมีเป็ดทะยอกลับไปจนเกือบหมด  เว้นแต่เป็ดที่ป่วยรุ่นแรกๆตายไปเสีย 2 ตัว

..............................................................................

วันนี้เมื่อผมหันกลับไปมองคนมากมาย 
ที่ไม่เคยทำสิ่งดีแล้วมักให้เหตุผลว่า"ไม่พร้อม"  อดนึกถึงตัวเองวันนั้นไม่ได้
หากมะพูดว่าไม่พร้อม  เป็ดคงตายหมดเล้าดังนั้น ความไม่พร้อมจึงไม่ใช่คำตอบ  แต่เป็นข้อแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้น
............................................
มะแปลว่าแม่  เป็นคำที่มุสลิมในไทยใช่